Jak do zasad stosowania przedrostków de- i dez- ma się występujący w słowniku i używany w mediach wyraz deeskalacja? Eskalacja zaczyna się od samogłoski. Dlaczego w słowniku nie ma zgodnego z ogólnymi zasadami wyrazu dezeskalacja? Gdy politycy i dziennikarze używali wyrazu deubekizacja, wyjaśniono im, że powinni pisać dezubekizacja. W przypadku deeskalacji nie widać podobnej reakcji. Czy można używać wyrazu dezeskalacja bez narażania się na zarzut nieznajomości norm językowych?

Szanowni Państwo,
dopiero zajrzenie do słownika uświadomiło mi, że poprawna pisownia potocznego czasownika to szwendać, a nie szwędać. Zauważyłem zresztą, że jest to błąd popełniany przez ludzi. Czy można prosić o przybliżenie etymologii tego wyrazu, która zapewne uzasadni powód nietypowej w moim odczuciu pisowni? Brzmi z niemiecka.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Mam pytanie w związku z wielką/małą literą w takich zdaniach jak: Do biblioteki przyszło 30 Biblii/biblii, Karol rozdał całej klasie Makbety/makbety. Z jednej strony mamy regułę [62], którą można by rozszerzyć na takie przypadki jak wyżej. Z drugiej tutaj makbet = egzemplarz „Makbeta”. Można by więc argumentować, że zasada [122] przemawia za małą literą. Ciekaw jestem Państwa opinii. Wiem, że poruszałem już podobny temat (Tytusy i Kangury), tu jednak chodzi o coś nieco innego.

Czytelnik

Szanowni Państwo,

W pracy zaliczeniowej użyłam zdania „Można łatwo zauważyć, że rodzina nie zawsze jest w stanie zapewnić odpowiedniego wsparcia dydaktycznego, emocjonalnego i społecznego.”

Natomiast mój chłopak twierdzi, że zdanie powinno wyglądać „Można łatwo zauważyć, że rodzina nie zawsze jest w stanie zapewnić odpowiednie wsparcie dydaktyczne, emocjonalne i społeczne.”

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie, które zdanie jest poprawne lub może oba są w porządku :)

Dziękuję,

Karolina

Szanowni Państwo!
W tłumaczeniu z języka angielskiego zobaczyłem: „Telewizja pokazała premiera z kochanką, jak przeżywa drugą młodość (…)”. Czy nie lepsze: „Telewizja pokazała, jak premier z kochanką przeżywa (…)”? W pierwszym zdaniu jest i dopełnienie („premiera z kochanką”) i zdanie dopełnieniowe („jak przeżywa”), a tylko na jedno jest miejsce. Czy formy te dzieli jedynie upodobanie stylistyczne lub rejestr (podejrzewałbym dopuszczalność pierwszej w mowie potocznej)?
Z wyrazami szacunku,
Jeremi Ochab

Szanowni Państwo!
Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad tym, jak można by nazwać państwo rządzone przez faraona. Myślałem nad opcją faraonat. Takie słowo byłoby stworzone na podobnej zasadzie co chanat, kaganat, kalifat, sułtanat, emirat czy elektorat. Przemknęła mi też przez myśl wersja faraoństwo utworzone tak jak królestwo, carstwo, cesarstwo czy księstwo. Taka forma jednak brzmi w moim odczuciu brzmi nienaturalnie i błędnie.

A jakie jest wasze zdanie na ten temat?

Z poważaniem
Hubert

Witam,
mam problem ze słowem gros – używanym w znaczeniu 'większa część' – np. w zdaniu „Gros mieszkańców Berlina zapewne nie widział(a) w tym dowcipie nic śmiesznego”. Czyli – czy powinno być „gros… nie widziała” czy też „…nie widział”? Czasownik żeńsko-osobowy czy męsko-osobowy? Będę bardzo wdzięczna za pomoc.
Z poważaniem
Małgorzata Mietkowska

Przeglądając właśnie słownik angielsko-polski PWN-Oxford, zauważyłem, że mieszkańcy Indii są wciąż wymieniani jako Hindusi, a autochtoniczni Amerykanie widnieją jako Indianie. Czy te nazwy nie powinny być poprawione już dawno temu? Hindus powinien być osobą wyznającą hinduizm, niezależnie od rasy, a Indianinem powinniśmy nazywać człowieka z Indii, z oczywistych powodów. Czy prócz przyzwyczajenia są jakieś powody, by nie wprowadzać takich zmian?

Mam pytanie odnośnie imienia męskiego Iska i jego odmiany w języku polskim, która dla mnie jest mocno kłopotliwa. Czy odmiana: Iska, Iskiego, Iskowi, Iskę, Iską, Iskaju, Isko, jest poprawna, czy jednak powinno być: Iska, Iski, Isce, Iskę, Iską, Isce, Isko, co jednak brzmi jak odmiana imienia żeńskiego? Podobne imię mężczyzny Sitka użyte w jednej z bajek Disneya, zostało odmienione jak imię żeńskie, czyli Sitce, nie Sitkowi czy Sitkiemu…? Serdecznie proszę o pomoc!

Szanowna Redakcjo!
Otrzymuję często elektroniczną pocztę handlową mniej więcej takiej treści: „Czy jest…?” i tu pada nazwa towaru i, ewentualnie, prośba o inne informacje. Ani miasta, ani daty, tytułu, imienia, nazwiska, firmy, po prostu nic poza zwykle niestosownym Witam! i zdawkowym Pozdrawiam (też bez inicjałów). Nie wiem z kim mam do czynienia!
Odpowiadając na taki imejl, jak go rozpocząć, a jak zakończyć, skoro zależy mi na wizerunku także w dziedzinie korespondencji?
Piotr, Gliwice